Serdecznie witam przybyłych z Polski przedstawicieli Klubów Inteligencji Katolickiej. Cieszę się z tego spotkania i z waszej obecności w Rzymie. Bardzo was proszę, abyście pozdrowili również tych wszystkich, którzy pozostali w Kraju i nie mogą być z nami tu obecni.

Okazją do naszego spotkania jest między innymi obchodzone niedawno, bo na jesieni ubiegłego roku, czterdziestolecie istnienia ruchu katolików świeckich w Polsce zrzeszonego w Klubach Inteligencji Katolickiej. Jak wiemy powstał on po wydarzeniach październikowych 1956 roku, napotykając na drodze swojego rozwoju i działalności liczne przeszkody ze strony komunistycznego systemu. Do pamiętnego Sierpnia 1980 roku było obecnych w Polsce pięć zaledwie Klubów: w Warszawie, Krakowie, Toruniu, Poznaniu i we Wrocławiu. Na przestrzeni swego pierwszego ćwierćwiecza Kluby Inteligencji Katolickiej w Polsce brały aktywny udział w życiu Kościoła poprzez upowszechnianie dorobku Soboru Watykańskiego II, społecznego nauczania Kościoła, a także organizowanie i popieranie dzieł charytatywnych. Chciałbym także zwrócić uwagę na działalność formacyjną, urządzanie prelekcji, spotkań, działalność wydawniczą, jak również zaangażowanie w sprawy polskiej rodziny. Pragnę podkreślić także wkład Klubów Inteligencji Katolickiej w życie kulturalne oraz społeczne Kraju.

Te bogate, często naznaczone trudnymi zmaganiami doświadczenia zdobyte w przeszłości winny stanowić zachętę i cenny punkt odniesienia dla współczesnych wysiłków, jakie podejmujecie już w warunkach odzyskanej wolności. Wydaje się, że ruch Klubów Inteligencji Katolickiej ma i dzisiaj do odegrania ważną misję na niektórych zwłaszcza obszarach chrześcijańskiej i obywatelskiej aktywności. Pragnę wspomnieć tylko niektóre: uczenie własnym przykładem uczestnictwa w życiu publicznym pojmowanego przede wszystkim jako służba człowiekowi; ukazywanie działalności politycznej, rozumianej jako chrześcijański obowiązek i troska o dobro wspólne, bez szukania osobistych korzyści. Ważne jest również kształtowanie umiejętnej publicznej obrony wartości chrześcijańskich w życiu społecznym. Doświadczenia, jakie ruch Klubów Inteligencji Katolickiej już posiada, mogą okazać się bardzo przydatne w prawdziwym dialogu z ludźmi poszukującymi sensu życia, czy też pomocne w dążeniu do zmiany nastawień wobec religii i Kościoła u tych, którzy posiadają zbyt uproszczone wizje chrześcijaństwa.

Moi drodzy, natchnieniem dla waszej działalności na przyszłość niech będzie zawsze nauka Kościoła, zwłaszcza dokumenty Soboru Watykańskiego II, takie jak Konstytucja dogmatyczna Lumen gentiun, Konstytucja duszpasterska Gaudium et spes, Dekret o apostolstwie świeckich Apostolicun actuositatem, czy tez Adhortacja Apostolska Christifideles laici.

Przed Kościołem stoi dzisiaj wielka misja nowej ewangelizacji. W tym ewangelizacyjnym zrywie nie może zabraknąć katolików świeckich, którzy mają tu swoje określone miejsce. Zadaniem waszym jest: “uświęcanie świata na kształt zaczynu, od wewnątrz niejako … Jesteście powołani do tego, aby czynić obecnym i aktywnym Kościół w takich miejscach i w takich okolicznościach, gdzie jedynie przy waszej pomocy może stać się solą ziemi” (por. LG, 31.33). W obliczu zbliżającego się Jubileuszu 2000 Roku te wyzwania nabierają szczególnego znaczenia. Sprostać im można tylko poprzez osobiste świadectwo każdego z was. Dlatego życzę Klubom Inteligencji Katolickiej w Polsce, aby troszcząc się o formację duchową i intelektualną swych członków, powiększały szeregi o autentycznych świadków wiary i dojrzałych obywateli, których tak bardzo potrzebuje Kościół i nasz Kraj.

Błogosławię wam tu obecnym i wszystkim członkom Klubów Inteligencji Katolickiej w Polsce.

Jan Paweł II